Osteoaptia pediatryczna

Narodziny dziecka wiążą się nie tylko z wielkim szczęściem, ale u prawie każdego rodzica pojawia się również obawa, czy moje dziecko na pewno rozwija się prawidłowo. Jeśli rodzic zauważy coś niepokojącego w rozwoju motorycznym dziecka lub lekarz pediatra stwierdzi jakieś nieprawidłowości, dziecko powinno poddane być terapii u fizjoterapeuty bądź osteopaty. Podczas wizyty fizjoterapeuta/osteopata przeprowadza wywiad z matką dotyczący przebiegu ciąży oraz porodu. Następnie wykonuje badanie kliniczne pod kątem rozwoju psychoruchowego oraz interpretuje ewentualne wykryte zaburzenia rozwoju. Punktem zainteresowań podczas badania i terapii są ograniczenia ruchomości w stawach i w kręgosłupie, zmiany w napięciu tkanek, ocena rytmu kranio-sakralnego, oraz napięcia w obrębie trzewi. W trakcie porodu siłami natury dochodzi do kompresji główki dziecka podczas przechodzenia przez kanał rodny, co może skutkować napięciami w obrębie opony twardej otaczającej mózg i rdzeń kręgowy. Takie napięcia mogą powodować asymetrię ciała, zaburzenia snu, płaczliwość, czy zaburzenia pracy układów ciała. Niejedna mama wie, jak uciążliwe mogą być kolki – pomocna może okazać się terapia osteopatyczna, która oddziaływuje m.in. na autonomiczny układ nerwowy, czego skutkiem jest poprawa perystaltyki, lepsze funkcjonowanie narządów wewnętrznych, poprawa napięcia mięśniowego. Leczenie osteopatyczne można rozpocząć już w 1 tygodniu życia u dzieci donoszonych, u wcześniaków trzeba zwracać uwagę na masę urodzeniową oraz stan ogólny. Każda wizyta kończy się zaleceniami (w zakresie żywienia, czy odpowiedniego układania dziecka) oraz instruktażem ćwiczeń do wykonywania z dzieckiem w domu.


Wskazania do terapii osteopatycznej w pediatrii:

  • urazy okołoporodowe
  • asymetria tułowia, głowy
  • kręcz szyi
  • kolki, zaparcia
  • zaburzenia połykania i ssania
  • refluks żołądkowo – jelitowy
  • wzmożone napięcie mięśni
  • mózgowe porażenie dziecięce
  • zaburzenia chodu
  • niedrożność kanalika łzowego
  • uszkodzenia splotu ramiennego
  • ograniczenia ruchomości stawów i kręgosłupa
  • dysplzja stawów biodrowych
  • wady postawy
  • opóźniony rozwój psychoruchowy
  • nadpobudliwość, płaczliwość, zaburzenia snu